ნაჩვენებია მასალა: 2365-2376
- დაიცა შენ მარტო როგორ დალიე ბიჭო? გაეცინა გაბრიელს
- აბა შენ ამ ანგელოზთან წახვედი და რა მექნა, თანაც გამბედაობის მოკრება მინდოდა, თორემ ფხიზელი ლილეს როგორ ვეტყოდი რომ გადამრია ამხელა კაცი, ასე შემშალა და სულ არ ვეცოდები, აი სწორად იქცევა აგნეს ახლა ეს? მკითხა
თუმცა გავბედე და შეტყობინებების კითხვა დავიწყე, ყოველ წინა შეტყობინებაზე ჩემი სიყვარული კვდებოდა და ზიზღით ვივსებოდი.... ვიღაც ნაბიჭვართან ერთად დამცინოდა და თურმე საერთოდაც არ ვყვარებივარ, ჩემზე წერდა, რომ ერთი გულუბრყვილო არასერიოზული ტიპი ვიყავი, რომელსაც ძლივს ეღირსა
-გაუფრთხილდი ის საოცარი ადამიანია!
-მადლობა ვიცი და უბედნიერესი ადამიანი ვარ!_დემეტრე საძინებელში შევიდა.
თუ ყველაფერს შევცვლით ჩვენ სამი..... ამ ლაპარაკის დროს ექიმი გამოვიდა პალატიდან და სახეზე დიდი უკმაყოფილება ეხატა, მაშინვე მივხვდი ყველაფერი რიგზე ვერ იყო და გავითიშე....
დაწყევლილი ვარ, ან ჯადო მაქვს, ხო გაბრიელ ჯადო გამიკეთეს ყველაზე უსუსური რომ ვიყო, ყველამ რომ გამომიყენოს...
- რა სისულელეებს ამბობ, გადაირიე? საიდან მოგივიდა ახლა ეს აზრები? დაშვიდდი და ამ შენს აკვიატებაზე ხვალ ვილაპარაკოთ, მგონი სიცხეც გიწევს
- გაბრიელ მცივა, ძალიან მცივა ჩამეხუტე....
- რა მოუვიდა? მივხვდი რომ სხვა დროს არ მექნებოდა ამის გაგების შანსი და გაუბედავად ვკითხე
- კიბო აღმოაჩნდა ჩვენ რომ გავიგეთ უკვე მეოთხე სტადია იყო, ქიმია არ გაიკეთა მაინც არ მიშველის და ლამაზი მაინც მოვკვდეო, მასთან ერთად დავმარხე ჩემი თავიც ძალიან მიჭირდა, მაგრამ იოს დახმარებით დავუბრუნდი ამ ქვეყანას, ყოველთვის ძმურად მედგა გვერდში
- კარგი. _ გაბრაზებულმა წამოდგა საწოლიდან და იქვე მიკეცილი პლედი აიღო. ღამის განათების სისუსტის გამო პატარა სავარძელი ვერ შეამჩნია და ფეხის თითებიც "გემრიელად" გაკრა სავარძლის ფეხს. - ფუ შენი ...
ღმერთს კიდევ ერთხელ შესწირა მადლობა მისი და მისი შვილის გადარჩენისთვის და კარის ხმაზე შემოსასვლელიკენ გაიხედა.
ცოლ-ქმარმა ბედნიერი, თბილი მზერა მიაპყრო ექთნის მკლავებში მოქცეულ, ჩაძინებულ პაწაწუნა არსებას, რომელსაც მათი ცხოვრება სრულიად განსხვავებულ, ახალ ეტაპზე გადაჰყავდა.
- იო შენ არ ჩაერიო ისეთს არაფერს გავაკეთებ რამემ მას რომ ავნოს
- მერე ჩემთან ლაპარაკი ხომ არ გინდა პროფილურ თემებზე?
-ვინ იცის... კარგი გაჩერდი მოდის ბუტბუტით, რა სახე აქ ნახე ნება რომ დართო გამატყავებს
- საინტერესოა მესამე სურვილად რა მოიფიქრე მაგ კრეატიული თავით
- მესამეს საჭირო დროს საჭირო ადგილას გამოვიყენებ
- ეჭვიც არ მეპარება
როცა თვალები გავახილე ჩაბნელებულ ოთახში ვიყავი. მუქი ლურჯი ფარდები, შავი კარადა, ლურჯად შეღებილი კედლები და მინის მაგიდა საშინელ განწყობას ქმნიდა. გეგონებოდათ მიცვალებულისთვის განკუთვნილი ოთახიაო.
ახლაც ფანჯრის რაფაზე ვზივარ... იმ ფანჯრის რაფაზე, სადაც 18 წელი გავატარე. ვზივარ და მოუთმენლად ველოდები გათენებას რომ ეს ადგილი დავტოვო და წავიდე მაგრამ მეც არ ვიცი სად. რაც ჩემი მზია დეიდა ამ ქვეყნიდან წავიდა ყველაფერმა დაკარგა ფერი და უაზრო გახდა აქ ყოფნა.