–რატის ყავას და ბავშვებს კაკაოს გაუტან, მანამდე თუ შეგიძლია საჭმელს შეხედე არ მიიჭვას– თამარმაც მძიმად ჩაილაპარაკა და 3 ჭიქით და ფუნთუშებით ლანგარზე დაწყობილი გავიდა მეორე ოთახში.

_ამაზე მერე ვილაპარაკოთ!_მკაცრად მოუჭრა ნიკომ_მოემზადე, არ მინდა ჩემი ცოლი ყველაზე უარესად გამოიყურებოდეს!_დაიგესლა ბრეგვაძე და არჩეული ცისფერი პერანგი შიშველ ტანზე შემოიცვა.

_არა, არა არ მინდა_თავი და ხელები ერთდროულად გადააქნია შეშფოთებულმა და დარცხვენილმა ქარჩავამ.
„რა შეუჩნდა ამ დედა-შვილს?“_გაიფიქრა სასოწარკვეთილმა და მასზე ურცხვად მოშტერებულ, ირონიულად მომღიმარ, თავხედ ქმარს თვალი სასწრაფოდ აარიდა.

ნელა მოშორდა თათას და ეზოს გარეთ მდგარ მანქანისკენ წავიდა, სადაც გიგი ღიმილით ელოდებოდა და წარბსაც სასაცილოდ ათამაშებდა. ილიამ კიდევ ერთხელ აკოცა ბავშვებს და თამარს და ამჯრერად ეზოს კარები გარეთიდან მიკეტა.

პირდაპირ კაფეს მიაშურა, სადაც მისი ორი განუყრელი ძმაკაცი ელოდა. ახლა დაჯდებოდა მათთან, დალევდა, იცინებდა მაგათ სისულელეებზე და დამშვიდდებოდა. კაფეში შესვლისთანავე მოხვდა თვალში ოთკუთხა მაგიდასთან მსხდარი ბიჭები, რომლებიც აშკარად კამათობდნენ და ხელებს სასაცილოდ იქნევდნენ.

ჩემი ბედაური იქნება ყველაზე სწრაფი, ლამაზი და საიმედო. მეყოლება ორი ხუჭუჭთმიანი შვილი. ერთი-ბიჭი, მეორე-გოგო. ჩემს ქმარს ყველაზე მეტად ვეყვარები. ვიქნები თამარ-ქალი. ჩემს შვილებს ხშირად გავუმეორებ „წეს ას! წეს ას!“ .

ნიკომ სახეალეწილ და ერთიანად აფორაჯებულ გოგონას პრეზერვატივის შეკვრები გამორთვა, ფული გადაიხადა, მორცხვს თვალი ჩაუკრა და მისი გაოცებული სახით გამხიარულებულმა მოიკეტა მინის კარი.

უცებ თათას მოუნდა მთელი ძალიან მოხვეოდა ილიას, იმდენად იკითხებოდა ილიას თვალესი ამ ქმედების სისიწორე რომ ვერ გაუძლო სურვილს და მთელი ძალიათ შემოხვია მისი სიფრიფანა ხელები ილია ძლიერ სხეულს. ილიაც თითქოს ელოდებოდა თათას ამ ქცევას და მანაც მაგრად შემოხვია ხელები მხრებზე და უფრო მაგრად აიკრა ხსეულზე.

- ნეტავ დრო გაჩერდეს,ყველა გაქრეს და ჩვენ დავრჩეთ..მხოლოდ ჩვენ ასე ჩახუტებულები. მე შენს ყელში მექნება თავი ჩარგული,შენ კი ისევ მომეფერები თმებზე... მიყვარხარ ისე,როგორც ჯერ არ ყვარებია არავის.

- მიყვარხარ სულის ტკივილამდე,სუნთქვის შეკვრამდე.

 

ილიამ იცოდა ახლა ყველაფერი უნდა მოეყოლა თათასთვის. თავიდან ბოლომდე. როგორ არ უნდოდა ამ შარსი მისი გახვევა როგორ ერიდებოდა, მაგრამ მაინც მოხდა ის რაც არ უნდოდა, ახლა ვერაფერ შეცვლიდა. მთავარი ის იყო რომ თათა და ბავშვები უსაფრთხოდ ყოფილიყო.

სარკეს ვუახლოვდები და საკუთარ თავს შევცქერი. სახეში ღრმად ჩამჯდარ, დასივებულ თვალებში უკუნ სიბნელეს ვხედავ.დაღლილ ქუთუთოებს წამით ვასვენებ და ერთმანეთს ვახუტებ. მალევე ვაიძულებ დაშორებას და ისევ ჩემს გამოსახულებას ვუყურებ. უცნაური გრძნობაა ხედავდე შენს რეალურ "მეს".

_შენი სიცილის ხმა, ყველაზე სასიამოვნო ხმაა ჩემს სამყაროში. ნაზი მელოდიასავითაა...
თვალებში ცრემლჩამდგარი მიტრიალდა ქეთა და ვაჩეს მიეხუტა, მამაკაცმაც მოჰხვია ხელები.
_მე კი შენი ღიმილი მირჩევნია ყველაფერს_ გაიმეორა ქეთამაც და მოწოლილ მოგონებას ახლა თვითონ გაუღიმა.