იდუმალება,გაურკვევლობა და საიდუმლო,რომლის შესახებ არავინ არაფერი არ უნდა გაიგოს...შეძლებს კი ემილი ამ ყველაფრის გარეშე გააგრძელოს ცხოვრება? რაღაც ძალიან საეჭვოა...
იმის მისაღწევად თუ რაც მთელი გულით სურდა..ერთი პატარა წვეთი დანებებაც კი საკმარისი აღმოჩნდა.
თბილ ნიავს სიცივის დაეტყო ხელები
არ ხვდება მწველი მზე ხვალინდელ განთიადს,
ლურჯი ცა ოქროსფერ სამოსელს იმოსავს
ჰორიზონტს ყვითელი ფერები ატყვია.
რომანის მთავარი მოქმედება ვითარდება სამ გოგონას შორის, რომლებიც გადაწყვეტენ, რომ ზაფხულის ბოლო ღამე გაათენონ ერთად და გაერთონ, დილას კი მზის ამოსვლას ყველა ერთად შეხვდეს.
ისინი შეხვდებიან სრულიად შემთხვევით სამ ახალგაზრდა და სიმპატიურ ბიჭს,რომლებიც დიდ შთაბეჭდილებას დატოვებენ მათზე.
-ვინ ხარ_უხეშად ჰკითხა მთვრალმა
-შენი ცოლის დაბრუნების შანსი
-რა?_დაიბნა კაცი
თუ კი გატყდი და წამში რაღაც აზრი აგეკვიატა, შენ კი საშუალება მიეცი, რომ მთლიანად გშთანთქას, მაშინ ჩათვალე რომ ღრმა ჭაობში ორივე ფეხით ხარ ჩაფლული და რაც უფრო ეცდები გაექცე მას მით უფრო ჩაგითრევს სიღრმისკენ, სუნთქვას შეგიკრავს და მალე მთლიანად მოგინელებს.
თუ კი ტკივილთან ხშირი კავშირი გაქვს მისი სიმძაფრე იზრდება უსაზღვროდ, და ყოველი შემდეგი ტკივილი გადაფარავს წინამორბედს, მოიცავს შენს სულს და ხორცს, გამოგჭამს შიგნიდან და ამის მიუხედავად მაინც დატოვებს რამდეინიმე ლუკმას მომდევნო მასზე ძლიერი ტკივილის გამოსაკვებად.
ჩვენი დიალოგიდან თითქმის ორი თვე იწურებოდა, მე ჩემს რუტინულ ცხოვრებას წამითაც არ ვღალატობდი. დღეს უჩვეულო ხალხმრავლობა იყო სკვერში, განსაკუთრებით კი ბევრი ბავში თამაშობდა სათამშო მოედანზე, ყველაზე მეტად მათი მოსმენით ვერთობოდი ხოლმე.
მეორე დღეს ამინდი ისევ აირია, ცა მთლიანად გაშავდა და მსხვილი წვეთები დაუშვა ძირს. ამაჟამად ქოლგის გაშლა არ დამზარებია და გზაზეც ფრთხილად გადავედი. ნამდვილად არ მაწყობდა მანქანასგავეტანე ჯერ ხომ ამბები მქონდა გასაგები. ბლოკნოტს მთელი ძალით ვიხუტებდი გულზე,
როგორც ყველა წვიმიან დღეს ახლაც ხუთ წუთს ვაგვიანებ სამუშაო ადგილზე. უკანა გზაზე მეტად დაკვირვებით ვამოწმებ გზას და ისე გადავდვარ შენობის მხარეს. რკინის კარს მთელი ძალით ვექაჩები, ქოლგას ვხურავ და სახეს ჭუჭყიანი წვიმის წვეთებს ვუშვერ, ხვალ აუცილებლად გამოვა მზე.
მოდი ანა_კარი გააღო ბექამ და შვილს ჩაეხუტა
-ხომ მშვიდობაა მამა_იკითხა ანამ-როგორც კი დამირეკე მაშინვე წამოვედი.
-კი,ყველაფერი რიგზეა_უპასუხა ბექამ და ანასთან ერთად მისაღებ ოთახში შევიდა.
.რაც უფრო აჭიანურებდა ამ საქმეს მით უფრო ღელავდა და უჭირდა გადაწყვეტილების მიღება,ამიტომაც ახლა უნდა გაეკეთებინა ეს ყველაფერი.ღრმად ჩაისუნთქა და დარეკვას დააჭირა.