არა ეს სადაც ახლა ვარ. გაუთავებელი წამლების ყლაპვა ჯანდაბაში მოისროლებდა ჩემს დაბინდულ გონებას და უკუნეთ სიბნელეს ძლივს ვუსწორებდი თვალს, ჩემამდე მხოლოდ შორიდან მომავალი წივილი ისმოდა, ,,მე გიჟი არ ვარ..........“
მეუბნები აუღელვებლად და უდიდესი სითბო მეღვრება გულში.. ვგრძობ თუ რა არი ბედნიერება და მიხარია... მიხარია რომ ვარსებობთ.... მე შენთვის და შენ ჩემთვის....
ზღვის ტალღების სუნი ასდის შენს მკლავებს და ამ ტალღებში ვიკარგები მეც....
დახუჭე თვალები და წარმოიდგინე, უსაზღვროდ მაღალ სიმაღლეზე ვართ და ოცნებას ვიხდენთ, ოღონდ უპარაშუტოდ ვხტებით უსასრულობიდან.... მომეცი ხელი მეუბნები შენ და მომღიმარი სახით მაკვირდები რას ვიზავ. მე რა თქმა უნდა არც დავფიქრდები ისე
–ნინიტო ეს თვარე რატო არ მოგყვება? ასე უტან?_მეკითხება ჩემი 4 წლის ძმა და ხელს ზურგს უკან აქანავებს სასცილოდ.
–იმიტომ რომ დაიღალა ამდენი დევნით._მეცინება ჯერ მის შეკითხვაზე მერე ჩემს პასუხზე.
ჩემი ბედაური იქნება ყველაზე სწრაფი, ლამაზი და საიმედო. მეყოლება ორი ხუჭუჭთმიანი შვილი. ერთი-ბიჭი, მეორე-გოგო. ჩემს ქმარს ყველაზე მეტად ვეყვარები. ვიქნები თამარ-ქალი. ჩემს შვილებს ხშირად გავუმეორებ „წეს ას! წეს ას!“ .
- ნეტავ დრო გაჩერდეს,ყველა გაქრეს და ჩვენ დავრჩეთ..მხოლოდ ჩვენ ასე ჩახუტებულები. მე შენს ყელში მექნება თავი ჩარგული,შენ კი ისევ მომეფერები თმებზე... მიყვარხარ ისე,როგორც ჯერ არ ყვარებია არავის.
- მიყვარხარ სულის ტკივილამდე,სუნთქვის შეკვრამდე.