დასაძლევად რთული ცხოვრებისთვის გვეხმარება გავლებული იმედის ზღვარი! იმედია ხსნა! ცხოვრება თვით იმედია.
არ ვიცი ეს რა იყო , მაგრამ მხოლოდ უზომოდ შეყვარებულ თვალებს , იასამნებს და აპრილის წვიმის წვეთებს ვხედავდი.
იმ წამს მეც შემიყვარდა წვიმიანი მიწის სურნელი..თითქოს ეს მათი სიყვარულის სუნი იყო..თითქოს , ან იქნებ-არც!
ადვილია მოირგო ნიღაბი მაგრამ რთულია შეინარჩუნო ის!
ახლა 23.11.2024 წელია? შენ სოფო კაკალია ხარ? თუ ასეა მაშ, წერილი ადრესატთან მისულა.
ძვირფასო მომავალო მე!
არა ეს სადაც ახლა ვარ. გაუთავებელი წამლების ყლაპვა ჯანდაბაში მოისროლებდა ჩემს დაბინდულ გონებას და უკუნეთ სიბნელეს ძლივს ვუსწორებდი თვალს, ჩემამდე მხოლოდ შორიდან მომავალი წივილი ისმოდა, ,,მე გიჟი არ ვარ..........“
მეუბნები აუღელვებლად და უდიდესი სითბო მეღვრება გულში.. ვგრძობ თუ რა არი ბედნიერება და მიხარია... მიხარია რომ ვარსებობთ.... მე შენთვის და შენ ჩემთვის....
ზღვის ტალღების სუნი ასდის შენს მკლავებს და ამ ტალღებში ვიკარგები მეც....
დახუჭე თვალები და წარმოიდგინე, უსაზღვროდ მაღალ სიმაღლეზე ვართ და ოცნებას ვიხდენთ, ოღონდ უპარაშუტოდ ვხტებით უსასრულობიდან.... მომეცი ხელი მეუბნები შენ და მომღიმარი სახით მაკვირდები რას ვიზავ. მე რა თქმა უნდა არც დავფიქრდები ისე
