დაგელოდები, სიჩუმეში ყოველ ღამით და
აღარ დავხუჭავ ზაფხულისგან გამომშრალ თვალებს,

მაგრამ მათკენ მოუთმენლად მივიწევ
სივრცეს მოვწყდი, ფიქრებსაც კი მოვეშვი,
ჩემი გული მათ სიყვარულს ვერ იტევს
და ვეშვები გვირილების მორევში.

ჩვენ არ უნდა დავივიწყოთ ქართველი მეფეები

მეამაყება ქართველი რომ ვარ !

ხანდახან იმდენად ცუდად ვგრძნობთ თავს , რომ ეს დაგროვილი ტანჯვა , რომელიც შინაგანად გვჭამს თუ არ გამოვუშვით ჩავიფერფლებით.

მდორე დღეებმაც ღრმად გაიდგეს უკვე ფესვები
მიედინება წამი, წუთი, რაღაც უაზროდ,
ფიქრის მორევში მთელი ძალით ისევ ვეშვები
გავუფერულდი, მოვიწყინე, აღარ უარვყოფ.

ნისლში გაეხვა ტყე, სიშიშვლით გათეთრებული
და არემარეს იდუმალი დაედო ფერი,
ცივმა, შავ_თეთრმა დეკემბერმა მოიცვა ყველა
და მთელი ძალით ცდილობს, მეც რომ ჩამავლოს ხელი.

რამდენი დავწერო მარაგი არ მყოფნის
რამდენჯერ მოვქარგო სიტყვათა კრებული,
უკვე მის გარეშე წამითაც ვეღარ ვძლებ
მე, შემოდგომაზე შეყვარებული.

თბილ ნიავს სიცივის დაეტყო ხელები
არ ხვდება მწველი მზე ხვალინდელ განთიადს,
ლურჯი ცა ოქროსფერ სამოსელს იმოსავს
ჰორიზონტს ყვითელი ფერები ატყვია.

თუ ახლა ამინდს დავარქმევ მიზეზს ხასიათისას
მაშინ გავაქროთ დედამიწა .