ჩემი პირველი ნაშრომია და ჯერჯერობით მხოლოდ ეს 10 თავი მაქვს დაწერილი...დანარჩენებსაც დავდებ თანდათან თუ მოგეწონებათ <3
გვერდით დაგდებულ, ქვიშაში ამოსვრილ ნახევრად გახსნილ ჩანთას გახედა,რომლიდანაც ვერცხლისფერი რევოლვერის ლულა მოჩანდა.
თავში ცუდი აზრები უტრიალებდა,ბოთლში დარჩენილი
-იარაღი დამიანე ,იარაღი_თქვა მან
-რა იარაღი?
-აქ ანა იარაღს ინახავდა და ახლა აღარაა.
არ მინდა შენი მოსმენა_უთხრა მამაკაცმა-შენ საქციელს გამართლება არ აქვს ანა ,როგორ გგონია იმის მერე როგორც მომექეცი შენთან რამე ურთიერთობა მექნება?
მაპატიე გთხოვ. _ცრემლმორეულმა თქვა ანამ
-ახლა არაფერზე ფიქრი არ შემიძლია_უპასუხა ცივად მამაკაცმა-სად არის ლანა? უნდა მითხრა
-გთხოვ მომისმინე...
რა მოხდებოდა?იმაზეც დარდობდა,რომ ახლა დამიანე გვანცასთან იყო და ის ქალი გონებას აურევდა მის ძმას,ყველაზე მეტად კი ის აშინებდა,რომ თუ დამიანე გაიგებდა სიმართლეს სამუდამოდ დაკარგავდა ძმას ამაზე ფიქრებით იტანჯებოდა ანა მაგრამ ახლა თავს აჯერებდა,რომ ასე უკეთესი იყო.
-მამა,შემოდი_თქვა გახარებულმა ანამ და მამა გადაკოცნა,შემდეგ კი კარი დახურა
-ბექა,როგორ ხარ?_ფეხზე წამოდგა ლუკა მის დანახვაზე და ბექას მოეხვია
-ხომ მშვიდობაა?-ჰკითხა ანამ
-ანა,როგორ ხარ?-გაისმა ტელეფონში დაიანეს ხმა
-კარგად დამი.შენ_უპასუხა გოგონამ
-მეც კარგად ვარ_უპასუხა დამიანემ-ანა,ხომ არ იცი ლანა სადაა?
-ოჰ ანა_ირონიულად თქვა გვანცამ და გოგონას თმაზე მოჰკიდა ხელი
ანამ მისი ხელი მოიცილა
-კარგია არა პოპულარობა_მიმართა მან ანას -კარგია ხომ ჩემი ადგილი რომ დაიკავე
-კი,კარგია_უთხრა ანამ და ჩაიცინა-ჩემი რა ბრალია ჭკუა რომ არ გაქვს თავში
იდუმალება,გაურკვევლობა და საიდუმლო,რომლის შესახებ არავინ არაფერი არ უნდა გაიგოს...შეძლებს კი ემილი ამ ყველაფრის გარეშე გააგრძელოს ცხოვრება? რაღაც ძალიან საეჭვოა...