მაგიჟებდა მისი ყველა მოქმედებით
მისი არსებობაც კი მაგიჟებდა
ვგრძნობდი რომ ჩემი ცხოვრება რაღაცას დაემსგავსა
მეუბნებოდა, ასე დაიღუპებიო... რელობასაც უნდა გაუსწორო თვალი ცოტაო. მე კიდევ არ მესმოდა. ან უბრალოდ არ მინოდა ნაწამები დედის, რეალობა დამენახა ჩემი თვალებით.
ჩემი ასაკის ქალბატონებს გეცოდინებათ როგორი მძიმე პერიოდის გადატანა გვიწევდა იმ დროს. როგორ გვციოდა საბნის ქვეშ, როცა წესით ბავშვებს სითბო უნდა ეგრძნოთ. როგორ ვიზრდებოდით ნანატრ პურზე, სხვის ყველზე და რაც მთავარია ერთმანეთის ნაქონი ტანსაცმლით...
საყვარელი სეზონი, გაზაფხული და შემოდგომა! ამ ექვსი თვის განმავლობაში, მიუხედავად იმისა რომ შუაში ზაფხული და ზამთარი მურმანის ეკალივით ეკვეხება, თავს მაინც საოცრად ვგრძნობ. მარტო ამიტომ ღირს ალბათ ცხოვრება! გაზაფხულზე მე ვარ დაბადებული, შუა გაზაფხულის გოგო ვარ. აპრილის 12_ში გამაგორა დედამ. შემოდგომის 12 ოქტომბერს კი მოპარული საქმრო დედამისმა.
ყველაზე მეტად ხომ უნდა ძულდეს. ისევ ხომ გრძნობს აუტანელ ტკივილს, ისევ ხომ ეღვიზება ღამე ცრემლებით, ხომ უნდა ძულკდეს?! მაგრამ მაინც უყვარხარს. ახლა ესდოება, თითქოს მოვა რაღაც რაც აუცილებლად შეცვლის წინას და ეს ახლის მოლოდინი ახარებს, ძველებურად ვერა მაგრამ ხომ ახარებს ეს ახლაც იმედია მისთვის.
-ეწევი?
-კი
-ასე ღრმა ნაპასებით რატო?
-მომენატრე და მაგიტომ რა...
გაეღიმა.მასაც ხომ ძალიან ენატრებოდე იმაზე მეტად ვიდრე დემეტრეს,წამიდან წამამდე ენატრებოდა და ეს სულ გულს უწვავდა...
მანქანის მართვა ისე მიჭირდა, მეგონა სადმე ხეს შევასკდებოდი, გზაზე პირველსავე შემხვედრ მაღაზიაში შევედი და „ნაბეღლავი“ ვიყიდე,
ბავშვს ჩავაცვი და მისაღებში გავედი. ზურა ტელეფონში რაღაცას ჩაშტერებოდა, ფეხის ხმაზე გამოგვხედა და კაკის გაუცინა. კარებზე ზარმაც არ დააყოვნა, ბავშვიანად წავედი იქით და კარები გავაღე. დათო ერთი ცალი ვარდით ხელში ატუზული იდგა და მიღიმოდა. მესიამოვნა თან ძალიან. ყოველთვის ასე იცოდა, სამსახურიდან ერთი ვარდით ხელში ბრუნდებოდა. ის ორი თვე აღარ მოქნოდა და მეც მაშინ გამიჩნდა ეჭვები. არადა ყველაფერი ისე კარაგდ დაიწყო. ერთმანეთის იქით მართლა ვერავის ვხედავდით. ერთხელ ლავ სთორსაც მოვყვები!
-ერთხელ ერთი ქერა ტყეში მიდიოდა.. უცებ, ორი მამაკაცი დაესხა თავს.... მაგრამ ტყიდან შავ ნიღბიანი და შავ მომსასხამიანი უცნობი გამოვარდა, ორივე მამაკაცი მაგრად სცემა და ქერა გადაარჩინა. მერე მიწაზე დიდი Z დაწრა, თან ქერას უთხრა: -ამით, არასოდეს დაგავიწყდება, ვინ გადაგარჩინა!