Mad World [2]
| 01.06.2017, 23:03 | |
| დილით სასტუმროს მომსახურებამ გამაღვიძა,საუზმობის თავი არ მქონდა.მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს.გამთენიისას ჩამეძინა.გაღვიძებული კი გუშინდელ ამბავს ვიხსენებდი და თან ვფრქირობდი იქნებ ის გოგო მომეჩვენა,ან საერთოდაც დამესიზმრა.იმდენად არარეალური იყო.მაგრამ კარგად მახსოვს მწვანე თვალები,შავი თმა,შავი კაბა და მისი მთრთოლავი სხეული,აკანკალებუილი მხრები და აცრემლიანებული თვალები,მისი ხმაც კი მახსოვს.სახელი ლიზა გიორგობიანი.საუზმე ახალგაზრდა ბიჭმა შემოიტანა. -მინდა რღაც გკითხო. -გისმენთ. -გსმენია ლიზა გიორგობანზე რამე?-ბიჭს თაველბი გაუნათდა.შემდეგ წამიერად შემავლო თვალი. -დიახ,ამ ქალაქის მშვენებაა.ყველაზე ლამაზია.ვერ კი იფიქრებ რომ შალვა ლიპარტელიანის ქალიშვილია.გამიგია ისე ცხოვრობს როგორც ჩვეულებრივი გოგო და არა მდიდარი გათამამდებული როგროც სხვები.-სწრაფად მიაყარა აღტკინებულმა. -მერე და მამამის მოწონს ეს? -რას ლაპარაკობთ ბატონო,რომელ მდიდარ ოლიგარქს,ამ შემთხვევაში ქალქაის მერს მოწეონება ეს,საერთოდ არ გავს სხვებს.ერთხელ შევხვდი. იცით?ახალი წიგნის პრეზენტაცია ქონდა,ჩემს დას უყვარს კითხვა და ავტოგრაფის მოცემის დროს ჩემს დაზე ვუთხარი რომ მის სახელზე მიეცა ავტოგრაფი.მერე მკითხა თვითონ რატომ ვერ მოვიდაო,მე ვუპასუხე ვერ დადის,ეტლიც აღარ გვაქვს რომ გადაადგილება შეძლოს მეთქი.და იცით იმ დღესვე ახალთახალი ეტლი მოგვიტანეს.როგორ გაუხარდა ჩემს დას.მერს არ მოწონს შვილის საქმიანობა,არ უყვარს რომ ის მწერალია,როგორც ვიცი პირველი წიგნი არ გამოეშვებინა,მაგრამ როგორღაც დაითანხმა მეუღლემ. -კარგი,მადლობა შეგიძლია წახვიდე.-ბიჭი გავიდა,ამ დროს გენამ დარეკა.გენა ჩემი პარტნიორია,საქმე ერთად ავაწყვეთ ამერიკაში.ერთმანეთს მოულოდნელად გადავაწყდით,მას უკევ მოკიდებული ქონდა ამერიკულ ბაზარზე ფეხი,მე კი ახალი დაწყებული მქონდა ბიზნესი.ერთამეთი გავიცანით და დავმეგობრდით,დღემდე ჩემს ძმად ვთვლი. -რეზი როგორ მიდის საქმე მანდ,გუშინ შეხვედრა შედგა? -ხო გენა ვიყავი და შევხდი,საქმეებიც კარგად მიდის,ყველა ჩვენი პირობა მიიღეს.მაგრამ არის რაღაც შეიძლება ჩამოსვლა მოგიწიოს. -რა საჭიროა. -ჯერ საკითხი მაგაზე არ დამდგარა,თუ საჭირო გახდა მერე ვილაპარაკოთ.ექიმმა რაო? -არაფერი ისევ გამოკვლევები,ახლაც საავადმყოფოში ვარ.გეფიცები ნინა რომ არა საერთოდ არ მივიდოდი. -გაუძელი ძმაო,ცოლს დაუჯერე.-გაეცინა-თორემ ხომ იცი სახლში აღარ შეგიშვებს. -ნუ მახსნებ ძალიან გთხოვ.აბა კარგად. -თავს მიხედე,კარგად. ჩვეულებრივი ტანსაცმელი ჩავიცვი არანაირი საქმიანი იერი.რატომღაც ისევ მომინდა ხიდზე გავლა,ისევ იმის იმედი მქონდა რომ შევხვდებოდი მას.ქუჩას მივუყვებოდი გუშინდელისგან განსხვავებით ხალხის არ ყოფნას არ უჩიოდა აქაურობა.მოულოდნელად ვიღაცამ მხარზე დამარტყა ხელი.მივტრიალდი და ჩემი ძველი მეგობარი ვახტანგი შემრჩა ხელში. -შენ თუ გნახავდი აქ კიდე არ მეგონა.-გაიცინა და გადამეხვია.-როდის ჩამოხვედი,დაგერეკა შე კაი კაცო ასე სპონტანურად უნდა ვხვდებოდეთ ერთმანეთს. -გუშინ ჩამოვედი,რამდენი ხანია არ მინახიხარ ვახტანგ,როგორ არიან შენები. -კარგად,ბოლოს მგონი შვედეთში გნახე დელეგაციას რომ გამოვყევი ხო? -ასეა,შენი ნომერიც არ მაქვს.. -ახლა ჩაგაწერინებ და მერე ვეღარ მეტყვი ნომერი არ მქონდა და ვერ დაგირეკეო.აქ რა საქმეზე ჩამოხვედი? -ღვინის პარტია არ ჩამოიტანეს რაღაც შეფერხება იყო,გუშინ შევხვდი და მოვაგვარე ყველაფერი.სხვა საქმეებიც მქონდა. -გენა როგორაა? -ჯანმრთელობის პრობლემა აქვს.მის მაგივრად ჩამოვედი. -ცუდია,ერთხელ შევხვდი,ხომ იცი ყველასთან საერთო ენის გამონხვა მიჭირს მაგრამ ეგ კაცი კარგი მოსაუბრეა.დაიღლებოდი გუშინ. -საერთოდ არა.-ხიდისკენ გავიხედე უნებურად გამეღიმა. -შენ რა გჭირს. -რა უნდა მჭირდეს. -რავიცი...კარგი ხვალ მოდი ჩემთან სტუმრები გვეყოლება. -მაპატიე,მაგრამ საქმეები მაქვს. -უარი არმიიღება.-მტკიცედ წარმოთქვა.და მხარზე ჩამეჭიდა.-ჩემს მეუღლეს გაგაცნობ,უცხოები არ ვიქნებით ჩემი რამდენიმე მეგობარი და ეკას ბიძაშვილი იქნება,ლიზა. -ლიზა? -ლიზა გიორგობიანი.აბა რას იტყვი. -იცი რა.გადავიფიქრე მოვალ. ----------------ლიზა---------------- -ლიზა ნერვებს ნუ მიშლი.მერამდენედ გეუბნებუ რომ ხვალ აქ დარჩები წვეულებაზე. -მომაბეზრებელი ხმა ქონდა როგროც ყოველთვის დედას. -კი მაგრამ ეკამ დამპატიჟა. -არ მაინტერესებს.-მივხვდი აზრი აღარ ქონდა რამის თქმას.კაბინეტის კარები გამოვიხურე დაჩემს ოთახში სწრაფად ავედი ჩანთას დავტაცე ხელი და ჩემი სამალავიდან ჩუმად გავედი გარეთ ისე რომ დაცვას არ შევემჩნიე.ტაქსით სანაპიროსთან მივედი.ფეხსაცმეი ხელში დავიჭირე და ისე გავაგრძელე სანპიროზე სეირნობა.ყველა ყველში ამოვიდა.მარტო დარჩენის უფლებას არ ვაძლევ ხოლმე თავს რადგან ვიცი ტკივილი ამიყოლიებს,ტკივილზე ფიქრი.გუშინდელზე არავისთან წამომცდენია,მაგრამ არ იფიქროთ დამვიწყნია.ახლაც ქვემოდან რომ ვუყურებ იმ ხიდს სადაც გუშინ ღამე გადახტომა მინდოდა გაახსენებაც არ მინდა,მაგრამ მერე წელზე შეხებას ვგრძნობ და ვიღაცის მკლავებში ვექცევი.ჩემთვის რომ ეთქვათ ვიღაცის თვალწინ იტირებ და გადაუშლი ყველაფერს რაც გაწუხებსო,თითქმის ყველაფერს. დავცინებდი,მართლა დავცინებდი რადგან არ მახასიეთებს გრძნობების გამოხატვა,.უბრალოდ ბავშვობიდან მამას მკაცრი მზერა ჩემში ყველაფერს კლავს.ყოველთვის მაგრძნობინებს რომ იმედი არ გავუმართლე.თქვენი აზრით ეს მკლავს თუ მანადგურებს?ორივე ერთად ალბათ.წვიმის წვეთებმა გამომაფხიზლა.ცას ავხედე,ორიოდე ვარსკვლავი მოსჩანდა,შემდეგ უფრო მაღლა ვიყურებოდი და დავინახე ხიდზე დაყუდებული მამაკაცი ჩემს ახალ გაცნობილს გავდა.ნელ-ნელა ვაკვირდებოდი.ვიცანი რეზი იყო. -რეზი.-ხელი დავუქნიე რომ შეემჩნია.მან გამომხედა და გაოცებულს გაეღიმა.მანაც ხელი ამიწია.და ჩემსკენ წამოვიდა. -აქ საიდან. -სული მოითქვი,სწრაფი ნაბიჯებით სიარული გიყვარს თუ ჩემი დანახვა გაგიხარდა. -შეიძლება ასეც ითქვას. -დაჯდომას არ აპირებ?-გავიღიმე.ის გვერდით მომიჯდა.-გამიხარდა შენი კიდევ ერთხელ ნახვა.ახლა უკვე სხვა სიტვაციაში.მეგონა ვეღარ გნახავდი. -მე კი დარწმუნებული ვიყავი გნხავდი. -მართლა?ეს კარგია.-თმებით თამაში დავწიყე თან მის სახეს ვსწავლობდი. -მაკვირდები?-გაეცინა. -შეიძლება?-მის სახეს ჩემი ხელები შევახე.შევამჩნიე როგორ დაიძბა და თვალებით ადევნებდა ჩემი ხელის თითოეულ მოძრაობას. -ადამიანის სახეს კარგად თუ დააკვირდები იმაზე მეტს გაიგებ და დაინახავ ვიდრე საუბრისას.საუბრისას ბევრი რამის მოტყუება შემიძლია,მაგრამ აქ ყველაფერი წერია.-სახეზე ვანიშნე და ხელები მოვაცილე. -მე ასე არ ვთვლი,სახეც იტყუება. -შეიძლება,მაგრამ მე ყველაფერი ზედ მაწერია.არ შემიძლია გავუღიმო იმას ვინც მძულს,და გავიცინო მაშინ როცა მტკივა.ასეთი არ ვარ.შენი პარტნიორი როგორ არის? -გახსოვს.-მკრთალად შევამჩნიე თუჩის კუთხეში როგორ გაეღიმა -რაც მითხარი ყველაფერი მახსოვს. -იმედია მალე გამოკეთდება. -რომ თქვი არც ჩამოვიდოდიო აქ,არ გიყვარს აქაურობა? -სიმართლე გითხრა?არა.წლების წინ წავედი აქედან იმიტომ რომ უკან არ მომეხედა და აქ დაბრუნება ისევ წარსულში მაბრუნებს. -მოგონებებს თავს ვერ დააღწევ. -შენ მწერალი ხარ.ეს ჩანს შენს საუბარში.-ცოტა არ იყოს გამიკვირდა. -იმის კვალობაზე რომ გუშინ გაგიცანი ჩემზე გცოდნია რაღაც. -მომინდა გამეგო. -ესეიგი დაგაინტერესე. -ასე გამოდის. -მშვენიერია.მეც მაინტერესებს შენზე რაღაცეები.-უცებ წამოვხტი და ხელი გავუწოდე რომ წამომდგარიყო.-წავიდეთ. -სად? -დრო გავაჩეროთ.გამომყევი.გავიქეცი ზღვისკენ,მხოლოდ ფეხის დასველება მინდოდა,თავისუფლებისთვის ესეც კმაროდა.რეზი ჯერ მიყურებდა მაგრამ ისიც შემოვიდა ჩემთან ერთად ზღვაში.გიჟებივით ვიცინოდით.ცივი წყალი ფეხებს გვიფარავდა.მან ხელი ჩამკიდა.მეკი უფრო შიგნით მივიწევდი მაგრამ მისი ხელი მაჩერებდა არ მაძლევდა საშუალებას მოვშორებოდი. | |
| ნანახია: 1322 | რამოტვირთვები: 0 | | |
| სულ კომენტარები: 0 | |
|
| |