“Love of my life, you've hurt me
You've broken my heart and now you leave me
Love of my life, can't you see?
Bring it back, bring it back....”

არასოდეს მჯეროდა სასწაულების და მძულდა ოცნება!

ტკივილს, ღალატს, ცრემლებს, იმედ გაცრუებას რაღაც კარგიც მოყვება ბოლოს ამიტო არ დაკარგოთ რწმენა იმედი და მოიკრიბეთ ძალა რადგან მოგიწევთ ებრძოლოთ ყველა და ყველანაირ პრობლემას თუ გწამს რომ შენ ამას შეძელებ აუცილებლად გამოვა ყველაფერი.

ზოგჯერ ხდება ხოლმე ადამიანი საკუთარი თავის მიმართაც კი შეუბრალებელი,როდესაც მძიმე რეალობას ვერ ცვლის.

არე-მარე მწვანედ აბიბინდა,ზამთრისგან მიძინებულმა ბუნებამ ნელ-ნელა იწყო გამოცოცხლება.

ფილიპეს,გული უკვდებოდა,ქეითის მძიმე მდოგომარეობაში,მნახველს,მაგრამ მას უკვე მტკიცედ ქონდა გადაწყვეტილი და აზრის შეცვლას არ აპირებდა.გაბრაზებულ ცოლს მიუცუცქდა,ხელები შემოხვია და მთლიანად მიიკრა.გათენებამდე არ გაუშვია ფილიპეს ქეითი,მჭიდროდ ჩახუტულები იწვნენ,ხოლო ქეითს წამიც არ უძინია,ცრემლები კი არ წყვეტდნენ მისი თვალებიდან დენას.

სასტუმრომდე ტაქსით მივედი,დავბიმავდი,შხაპი მივიღე,ცოტა შევილუკმე და მობილური ჩავრთე კარტას მიღება არ ჰქონდა და სასწრაფოდ ახალი ნომერი ვიყიდე.

დილის ოთხ საათზე გაეღვიძა,ვერაფრით იძინებდა,გათენებამდე ფიქრობდა სად შეიძლებოდა წასულიყო ბარბარე.

-მინდა,გამოგიტყდე-გაიღიმა ფილიპემ.-როცა გიყურებ,ყოველ წამს,სულ უფრო და უფრო ძლიერ მიყვარდები.-ხელით,ქეითის სახეზე უხეშათ ჩამოშლილი თმები გადაწია და გრძელ,ლამაზ კისერზე,ნაზად აკოცა. ქეითის თვალებს,ბედნიერების ცრემლები მოსდგომოდა.ცრემლები სიყვარულისა,რომელიც იმ ღამით ფილიპესაც გაუზიარა.

მამა არტური იდგა მონასტრის,ეზოში შესასვლელ ბილიკზე და სულმოუთქმელად ელოდებოდა ფილიპეს გამოჩენას.ერთი სული ქონდა,ეხილა მისი აღზრდილი, ვაჟკაცი.სხეული უცახცახებდა,ხოლო სუნთქვა უფრო გახშირებოდა.გულის ცემაც ყურებში ბარაბნებზე დაკრული საბრძოლო მელოდიასავით ჩაესმოდა,მანამ სანამ,ბილიკის ბოლოში ჰორიზონტზე არ გამოჩნდა ცხენზე ამხედრებული ფილიპე.