ჭას ჩავხედე.თითქოს მთვარე იმ ღამით სავსე იყო.მისი შუქი თოვლზე დღის შუქივით ანათებდა მაგრამ ჭაში ოდნავადაც ვერ აღწევდა,თითქოს შავი ხვრელივით ისრუტავდა და შთანთქავდა სინათლეს.ღრმა წყვდიადიდან ერთხელ კიდევ მომესმა ხმა მაგრამ ამჯერად მხოლოდ ბოროტი სიცილის.
შიშისგან გაფართოებული თვალებით უყურებდა ბავშვი სიბნელეს ,რომლისგანაც რამდენიმე შავი ლანდი გადმოვიდა და მას მიუახლოვდა,ისე შეშინებული იყო,რომ ხმასაც კი ვერ იღებდა,მძინარე მშობლებს ანჯღრევდა,მათ გამოფხიზლებას ცდილობდა თუმცა ამაოდ.
გიორგი იდგა და თვალს არ აშორებდა მოხუც ქალს და გონებით უბრძანებდა,რომ დაეტოვებინა მისი სახლი.ქალი საზარლად ხარხარებდა.ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა.მის სიცილის ხმა კი იზიდავდა დაკარგულ სულებს,რომლებიც მიწიდან ამოდიოდნენ და გიორგის ჩათრევას ცდილობდნენ
კარადის კარი ნელა გაიღო.ქალმა სახეზე საბანი აიფარა და ადგილზე გაიყინა,არ იცოდა რა ექნა.კარადიდან კი ჩურჩული და შემდეგ ხმადაბალი სიცილი მოესმა,საბანი ოდნავ ჩამოწია და ტელეფონი კარადას მიანათა,არავინ იყო
ვლაქენობის დღესასწაული ზუგდიდში და მისი არაჩვეულებრივი კადრები ფოტოგრაფ - ზვიკო ჟვანიასგან
ვლაქენობის დღესასწაული ზუგდიდში და მისი არაჩვეულებრივი კადრები ფოტოგრაფ - ზვიკო ჟვანიასგან
.ბნელ დერეფანს თვალი მოავლო,არა იქ ნამდვილად არავინ იყო.ცოტათი დამშვიდდა,მაგრამ ძარღვებში სისხლი გაეყინა,როდესაც დერეფნის ბოლოდან ხმადაბალი სიცილის ხმა მოესმა,სიცილი ძლიერდებოდა და თითქოს ვიღაც უახლოვდებოდა.
-გიორგი_მოესმა ნაცნობი ხმა და თვალები გაახილა.
-ლიკა_წარმოთქვა ჩახლეჩილი ხმით
ყელაფერს ბუნდოვნად ხედავდა,ვერ გაერკვა სად იყო ან რა ხდებოდა მის თავს.
-რაღაც გეშლება,შენ აქ მარტო ამოდი
-რას ამბობთ?_თვალები გაუფართოვდა გაკვირვებისგან.-ნამდვილად?
-კი.რამე მოხდა?შემიძლია რამით დაგეხმაროთ?_ჰკითხა მამაკაცმა გიორგის.
თვალები სულ თეთრი ჰქონდა და მიახლოვდებოდა.კივილი დავიწყე.